Hipi, supkultura stvorena u šezdesetima kao otpor vijetnamskom ratu koja se bori za mir u svijetu, zastupala je i odijevanje u prirodne tonove i ručno rađene teksture. Crochet, macrame, pletenina, resice i ostale rupičaste teksture prisutne dan danas, popularnost su dobile tijekom jedne od najsnažnijih društvenih revolucija prošloga stoljeća.
Perforacije znače apsolutnu prozirnost – iako su hipiji furali čak na golo tijelo, urbani styling zahtijeva sloj ili dva ispod crochet komada.
Boho ekipa cijenila je i jednostavnost u smislu tonova, uglavnom su njihove stvari bile zemljane, zelenkaste, koraljne… koloristička psihodelija šezdesetih u ovom slučaju nije bila poželjna.
Usput su žene odbacile grudnjake, jer slobodu su tumačili doslovno! Lepršave haljine bile su ležerna alternativa tim rupičastim stvarima, rukavi su bili široki, suknja je često tvorila puni krug.
Od nakita poželjne su bile perlice, također od prirodnih materijala kao što su drvo i špaga. Najpopularniji znak bio je - peace! Make peace not war, poručivali su hipiji sa svojih bedževa.
Danas hipi i boho rado nosimo na open-air festivale – upravo je ta simbioza između glazbe i kukičane robe ojačala na Woodstocku, legendarnom festivalu održanom u kolovozu 1969. godine.
Uz ove teksture super-popularne su bile i trapezice, traperice širokih nogavica. Ofucani look i nezavršene tkanine dio su ovog casual stila, baš kao i svi materijali koji izgledaju kao rukotvorine!
Kraj hipi ere smatra se ujedno kraj vijetnamskog rata, 1975. godine. Nakon toga slijedi disko era, a onda i bogate osamdesete…
